Skiën en boarden met Mobistar

Een reclamespot van Mobistar vol ski- en snowboard actie, die gefilmd wordt in onze Ardennen, in het begin van de maand november!
Toen ze me dit vertelden moest ik eens hartelijk lachen. Ik geloofde er niet echt in, maar de verdienste klonk niet onaardig, dus ging ik toch in op de uitnodiging om de stunts op ski’s voor mijn rekening te nemen.
De cast bestond uit boarders: Jerome Panier (2ndsky), David Doom (Team Burton) , Joeri Van der Vliet (Team Burton), Demir Julia (Team Burton), Martine Veldhoen (Team Burton), Maaike Cuypers, Christophe Maes (Capita) en de skiërs: Peter Rotthier, Katrien Aerts (Movement ski’s) en An Goossens.

Donderdag morgen 10u moesten we aanwezig zijn op de eerste set ergens in de buurt van Malmedy. De kleding bleek een eerste moeilijke opdracht. Een stylist stelde onze outfits zo samen, dat we een kleurig geheel vormden. Sommigen kregen een hoofddeksel opgezet dat niet echt hun stijl was. Na veel gediscussieer werd er toch een gulden middenweg gevonden. Vervolgens één voor één de maquillagestoel in. We kregen blozende kaakjes.
Enkele boarders voelden zich aanvankelijk nogal onwennig op de schminkstoel, maar op het einde vonden ze het zelfs leuk. We kregen telkens een zachte crème van de maquilliste op ons gezicht.
Ondertussen werd een enorme set geïnstalleerd vol kranen, hoogtechnische camera’s, sneeuwblazers, rookmachine’s en windsimulators. Het draaien kon beginnen.

Vanaf toen was het veel wachten en telkens weer dezelfde dingen opnieuw doen.
We stonden samen boven op een klif van 25m hoogte en zouden daarvan afspringen.
Een Duitse stuntman nam dit voor zijn rekening en sprong met een snowboard aan zijn voeten zonder problemen van deze klif af, en bleef dan enkele meters boven de grond aan een kraan hangen.
Sneeuw kregen we echter nog niet te zien op deze eerste dag, tenzij je de schuimvlokjes meetelt die ze af en toe in de lucht spoten. Toen deze eerste opnames klaar waren, bekeken we set 2, waar we de volgende dag zouden skiën en springen.
Er werd volop sneeuw gemaakt en ze zouden hier nog heel de nacht mee doorgaan.
De jump was volledig in hout gemaakt, maar voorlopig zagen we hem nog zonder sneeuw. Het zag er allemaal een beetje raar uit, een steile drop-in, een kort recht stuk, een vlakke afzet en een landing die nogal vlak was. Maar soit, we zouden het er toch mee moeten doen.

Na een heerlijk diner in een restaurant werd heel de crew, in totaal 50 man, verdeeld over 6 verschillende hotels in de buurt, ieder kreeg een kamer voor zich!
We konden onze rust goed gebruiken, want we werden om 6uur ’s morgens al weer aan het ontbijt verwacht, voor de één was dit al wat moeilijker als voor de andere.

Om 7uur stonden we klaar met onze botten aan! Dit waren we echt niet gewoon. De jump zag er al beter uit met wat sneeuw erover. Een strook van 30m sneeuw vormde landingsbaan, deze was echter niet platgereden en dus vol oneffenheden. We maakten ons zorgen of we hierop wel tijdig zouden kunnen stoppen. Christophe Maes waagde zich als eerste aan een check-in. Toen waren we vertrokken en testte iedereen de jump. Het viel behoorlijk mee, hoewel de landing niet zo simpel was. De meeste kwamen telkens tot stilstand in het gras.
De camera’s werden opgesteld en het filmen kon beginnen. In het begin deden we kleine sprongen en filmden ze enkel de landing. Daarna werden de camera’s verplaatst en werd het ‘luchtgedeelte’ op beeld gezet. In het begin werden er vooral veel straith airs met veel stijl gesprongen, maar de regisseur was niet tevreden en wou meer spektakel. Wij hadden zo onze bedenkingen, we sprongen op een jump met een korte vlakke landing en niet op een perfecte jump zoals in de bergen. Maar niemand liet zich daaraan kennen en de flips en rotaties volgden elkaar in snel tempo op. Af en toe kwam er wel eens iemand in het gras terecht, maar niemand deed zich echt pijn. Het was moeilijk om in een ritme te komen, soms moesten we 20 min wachten tussen twee sprongen, camera’s moesten verplaatst worden, een nieuw filmrolletje moest gestoken worden, de rookmachine moest verplaatst worden,… één ding is me zeker duidelijk geworden: in dit wereldje moet je vooral veel wachten en wachten!

Na de sprongen, werden nog enkele personen in close-up gefilmd.
Honderd keer opnieuw hetzelfde onnozele dingetje doen. Niet iedereen vond het even leuk!

En zo stond uiteindelijk alles op film. Alles opgenomen in verschillende spots. We hebben totaal geen idee hoe het eindresultaat er zal uitzien. Dat wordt wachten tot 15 november als we het voor de eerste keer op tv zullen zien. Waarschijnlijk zijn het vooral heel korte flitsen, zoals dit meestal in een blits reclamefilmpje het geval is. Twee draaidagen voor slechts twintig seconden beeld! Veel wachten en af en toe kou leiden, maar het was zeker een unieke ervaring die ik niet snel vergeten zal.

Katrien Aerts

http://www.movementskis.com

Reacties:

Geen commentaar toegevoegd.

 Om commentaar toe te voegen moet u ingelogd zijn.